Filmy nagość, palenie papierosa, relacja ojciec-syn

Zgodnie z ostatnim życzeniem swojego przyjaciela, pracownik rancza Pete Perkins zabiera jego ciało i wyrusza w podróż do jego rodzinnego miasta w Meksyku, by sprawić mu pogrzeb o jakim marzył.

Główną bohaterką filmu jest Irlandka Mary Lavelle’a, która przybywa do Hiszpanii, by uczyć języka angielskiego córki doktora Vicente’a Areavaga. W malowniczych krajobrazach Półwyspu Iberyjskiego poznaje nową fascynującą kulturę i obyczaje. Jednocześnie jest świadkiem rozpoczynającej się wojny domowej w Hiszpanii. W tych okolicznościach zakochuje się w żonatym synu swojego chlebodawcy.

Australia, lata 50. Kilkuletni David Helfgott (Alex Rafalowicz) przejawia wielkie zdolności pianistyczne. Jego ojciec, Peter Helfgott (Armin Mueller-Stahl) nalega, by chłopiec uczył się grać Trzeci Koncert Rachmaninowa. Nie zważa na przestrogi nauczyciela muzyki, Bena Rosena (Nicholas Bell), który twierdzi, że jest to kompozycja stanowczo za trudna dla małego dziecka. Mijają lata. Ten sam David Helfgott (Noah Taylor) jest teraz młodym artystą, który wygrywa kilka ważnych konkursów pianistycznych i staje przed szansą wyjazdu na studia do USA. Peter nie potrafi pogodzić się z perspektywą utraty syna i nie wyraża zgody na jego wyjazd. Prośby Rosena, by zmienił zdanie, nie odnoszą skutku. W tym czasie David zaprzyjaźnia się serdecznie z pisarką w podeszłym wieku, Katharine Susannah Prichard (Googie Withers). Za jej namową, gdy zostaje stypendystą Royal College of Music w Londynie, buntuje się przeciw ojcu i wyjeżdża do Anglii. Rozsierdzony Peter mówi mu, żeby nigdy nie wracał...

Nick ma 16 lat i wszystkie problem typowe dla tego wieku. Albo nawet więcej – nie każdy nastolatek mieszka bowiem w starej przyczepie z porąbanymi (delikatnie mówiąc) rodzicami na granicy rozwodu. Kiedy Nick poznaje Sheeni, jego życie komplikuje się jeszcze bardziej... Dziewczyna jest uosobieniem jego marzeń i pragnień. To z nią Nick chciałby stracić dziewictwo. Jest tylko kilka drobnych problemów do pokonania: Sheeni mieszka daleko, ma chłopaka oraz bardzo religijnych rodziców, którzy starają się trzymać ją z dala od wszelkich pokus. Nick nie radzi sobie z tymi przeciwnościami - aż do chwili, kiedy nagle pojawia się jego demoniczne alter ego, szepczące mu do ucha rady, których żaden grzeczny chłopiec słuchać nie powinien…

Nastolatek zakochuje się w starszej kobiecie. Lata później już jako student odkrywa, że ukochana jest oskarżoną w procesie o nazistowskie zbrodnie.

101 to kod pocztowy Reykjaviku, gdzie jest wiele barów, kafejek i spelunek,w których toczy się nocne życie. Tam właśnie Hlynur spędza swoje ostatnie dni i podrywa dziewczyny, jeśli akurat nie awanturuje się w mieszkaniu swojej matki i nie czeka na darmowe posiłki. Hlynur ma 25 lat i żadnego celu w życiu. Ale gdy pewnej zimy matka zaprasza na święta Lolę, swoją hiszpańską nauczycielkę flamenco (w tej roli Victoria Abril), wszystko się zmienia. Żyjąc z zasiłku, bezpieczny w domu swojej matki, Hlynur nigdy nie czuł pragnienia wyjścia poza granice tego mikrokosmosu, któremu na imię 101 Reykjavik. Zdecydowany za wszelką cenę opierać się dorosłości, szybko odkrywa, że życie ma wobec niego własne plany.

Historia zaczyna się w 1964, kiedy malarz Francis Bacon (Derek Jacobi) zaskakuje włamywacza George'a Dyera (Daniel Craig) buszującego w jego londyńskiej pracowni i domu w poszukiwaniu czegoś wartościowego. "Kim mógłbyś być?" - wykrzykuje artysta - "niewiele jest w tobie z włamywacza. Rozbieraj się i chodź do łóżka, a będziesz miał wszystko, czego zapragniesz". W tym momencie na zawsze zmieniło się życie obydwu. Dyer przez siedem lat był stałym modelem Bacona i starał się - finansowo wspierany przez Bacona - wydobyć ze środowiska i kultury klasy robotniczej, dostosować do zamkniętego świata artystów. Dyer został obdarowany drogimi garniturami i pieniędzmi, był zabierany w podróże do Paryża i Nowego Jorku, choć nie tworzyli z Baconem dobranej pary. Najwięcej radości dawała mu zazwyczaj wędrówka z młodymi ludźmi po paryskich barach, ale nie był w stanie stawić czoła nieustającym żartom swego dobroczyńcy. Dowcipny Bacon był w swoim żywiole, kiedy zabawiał się i pił z modelkami pozującymi do fotograficznych aktów, kpiąc ze wszystkiego i wszystkich: "Szampan dla moich prawdziwych przyjaciół, prawdziwe cierpienie dla fałszywych" i przedstawiając swoje niekonwencjonalne towarzystwo: "Witamy w obozie koncentracyjnym". Kiedy Dyer skarżył się na nocne koszmary, Bacon krótko replikował "George, nocne koszmary nie mogą być bardziej przerażające, niż życie".

James Whale (Ian McKellen) jest starym reżyserem filmowym, który przed piętnastu laty opuścił Hollywood. Odtąd Whale żyje z dala od wielkiego świata. Z jego zdrowiem jest coraz gorzej - kolejny wylew sprawił, że James stoi już właściwie nad grobem. Choroba wywołuje falę wspomnień, przeważnie takich, o których Whale starał się zapomnieć. Reżyser nie kryje swoich skłonności homoseksualnych. W swojej posiadłości zatrudnia młodego ogrodnika, byłego żołnierza Claytona Boone'a (Brendan Fraser). Między mężczyznami rodzi się więź.

Amerykanin Bree (Felicity Huffman) od lat robi wszystko, by zrealizować swoje marzenie - stać się kobietą. Na tydzień przed końcową operacją odbiera niezwykły telefon. Dzwoni Toby (Kevin Zegers), nastolatek, który podaje się za jego syna i prosi o wyciągniecie go z więzienia na drugim końcu kraju. Bree po wielu wahaniach postanawia pomóc chłopcu. Rozpoczyna się komedia pomyłek. Toby nie podejrzewa, że kobieta, która się po niego zgłosiła, to jego ojciec. Bree nie wyprowadza go z błędu, odkrywa jednak, że chłopak chce uciec kuratorowi i szukać prawdziwego ojca. We dwóch wyruszają w pełną przygód podróż po Ameryce.

Ekscentryczna wdowa pani Henderson (Judi Dench), właścicielka wodewilu na londyńskim Soho wystawia na próbę skostniałe obyczaje przesiąknięte puddingiem i five’o’clock tea. Przy pomocy zręcznego impresario (Bob Hoskins) wywraca do góry nogami nocne życie miasta. Jej wystawiany na granicy brytyjskiego prawa, pełen pikantnej rozrywki show z nagimi modelkami to z jednej strony kpina z politycznej poprawności, z drugiej - udany zamach na erotyczny monopol Moulin Rouge. W teatrze Pani Henderson każdy znajdzie to, co lubi najbardziej.